Την ουσία του νόμου, σε ένα κόσμο όπου δίνεται έμφαση στην αποκέντρωση, ταυτόχρονα και στην ομαδοποίηση του, επιχειρεί να αποδώσει η αρχιτεκτονική. Το νέο Δικαστικό Μέγαρο του Παρισιού, είναι ένα ενιαίο κτίριο, αλλά με τρία σαφώς διαχωρισμένα και καθορισμένα τμήματα: το αστικό και ποινικό δικαστήριο, καθώς και τα γραφεία.
Πρόκειται για έργο του ΟΜΑ, ενός διεθνούς αρχιτεκτονικού γραφείου, με έδρες στο Ρόντερνταμ, στη Νέα Υόρκη, στο Πεκίνο και στο Χόνγκ Κόνγκ, το οποίο έχει προσθέσει ανά τον κόσμο πολλά σημαντικά κτίρια, ενώ παράλληλα έχει αναμορφώσει πολεοδομικά αρκετές αστικές περιοχές.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την προσθήκη ενός ουρανοξύστη, στον οποίο θα στεγαστούν τα αναγκαία γραφεία, συνδέονται οι αίθουσες των δυο δικαστηρίων (ποινικού και αστικού), ταυτόχρονα τα δυο δικαστήρια διατηρούνται χωριστά, βελτιώνοντας τη ροή μεταξύ των επιμέρους τμημάτων του ενιαίου πλέον Δικαστικού Μεγάρου. Ο ουρανοξύστης συνδέεται με τις δικαστικές αίθουσες με ένα σύστημα hyper core, ενώ προβάλλεται, λόγω ύψους, στον ορίζοντα του μητροπολιτικού τοπίου, με τρόπο ισορροπημένο και σταθερό. Για να αποφευχθεί η άσχημη εντύπωση που μπορεί να προκληθεί από το εξαιρετικά υψηλό κτίριο στον ουρανό του Παρισιού, οι μελετητές φρόντισαν η Salle des Pas Perdus – το νέο Δικαστικό Μέγαρο – σε επίπεδο οπτικής ορίζοντα να σταματά ως προς το ύψος στις στέγες του Παρισιού.
Ως προς τους δημόσιους χώρους του ποινικού και αστικού δικαστηρίου (αίθουσες κλπ.), έχουν αναπτυχθεί ο καθένας με τη δική του ταυτότητα. Το Ποινικό, πιο εσωστρεφές, είναι οργανωμένο γύρω από ένα τρισδιάστατο κενό. Το Αστικό, πιο εξωστρεφές, ατενίζει την πόλη. Καθένα από αυτά έχει ένα συγκεκριμένο σύστημα ροής και κατανομής, το οποίο βασίζεται στη συχνότητα της χρήσης του.
