Η παράγραφος 5β αναφέρει τα εξής : ”Στο σ.δ. προσμετρώνται : Οι επιφάνειες των μη θερμαινόμενων στεγασμένων χώρων που διαθέτουν τουλάχιστον μία ανοικτή πλευρά προς οποιονδήποτε ανοικτό χώρο του οικοπέδου ή του κτιρίου και το μήκος του ανοίγματος είναι μικρότερο του 35% του συνολικού μήκους του περιγράμματος του χώρου αυτού”.
Επομένως θέτει περιορισμό στο βάθος ενός ημιυπαίθριου που ο μελετητής δεν επιθυμεί να τον χρεωθεί στη δόμηση. Ποια είναι η περιοριστική σχέση?
Για να μη προσμετρηθεί ένας ημιυπαίθριος με σχήμα τυπικό, ορθογωνίου παραλληλογράμμου, θα πρέπει η ανοικτή πλευρά του, έστω Lx να υπερβαίνει το 35% της περιμέτρου του χώρου, άρα :
Θα πρέπει Lx >0.35 * (Lx+Ly+Lx+Ly) ή μετά από αναγωγές
100*Lx> 70*Lx +70*Ly
Άρα 70*Ly< 30*Lx
Ή Ly<3/7 * Lx
όπου Ly το βάθος (ή πλάτος) του ορθογώνιου ημιυπαίθριου χώρου
Παράδειγμα 1ο
Για να δημιουργηθεί ημιυπαίθριος με άνοιγμα 5.00μ το Ly=3×5/7=2.14m, ένα βάθος επομένως που δημιουργεί ένα αρκετά ιδιόμορφο χώρο.
Παράδειγμα 2ο
Για να δημιουργηθεί ημιυπαίθριος με άνοιγμα 3.00μ το Ly=3×3/7=1.28m.
Παράδειγμα 3ο
Για να δημιουργηθεί ημιυπαίθριος με άνοιγμα 6.00μ το Ly=3×3/7=2.56m.
Βεβαίως δεν θέτει η σχετική παράγραφος περιορισμούς σε σχέση με το σχήμα του ανοικτού στεγασμένου χώρου, το οποίο σημαίνει ότι θα μπορεί να είναι και τραπεζοειδής ή πολυγωνικός. Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να έχει περίπου ανάλογες διαστάσεις βάθους με το άνοιγμά του (διάσταση Lx), ώστε να αποτρέψει την μελλοντική χρήση του με αυθαίρετο τρόπο (κλείσιμο ημιυπαίθριου προς δημιουργία δωματίου).
Ο κανονισμός δεν απαγορεύει την δημιουργία ενός τέτοιου χώρου, αρκεί να τον χρεώσει εντός του συντελεστή δόμησης. Αυτή η διάταξη, σε συνδυασμό με την εξαίρεση των κεντρικών κλιμακοστασίων από το σ.δ. (Αρθρο 11, παρ.6δ, ως 25μ2 ανά όροφο) μπορεί να βοηθήσει τον μελετητή να σχεδιάσει έναν τέτοιο χώρο, που για τα ελληνικά κλιματολογικά δεδομένα έτυχε ευρείας αποδοχής.
