Στον Δήμο Βουλιαγμένης η διένεξη μεταξύ δημοτικής αρχής και Εκκλησίας υφίσταται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οι εκτάσεις γης υπερβαίνουν τα 1.000.000 στρέμματα. Από αυτά 360.000 αφορούν δασικές εκτάσεις ενώ οι καλλιεργήσιμες και χορτολιβαδικές υπερβαίνουν τα 500.000 στρέμματα. Επίσης υπάρχουν και εκτάσεις γης σε πανάκριβες περιοχές της παραλιακής ακτογραμμής, όπως σε Γλυφάδα και σε Βουλιαγμένη.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο δήμος αποφάσισε να δεσμεύσει 36 οικοδομικά τετράγωνα, εντός σχεδίου πόλεως, της Εκκλησίας, εκτάσεως περίπου 8 στρεμμάτων. Η Εκκλησία από την πλευρά της έδινε για αντιπαροχή ένα με δύο εκτάσεις της ετησίως. Η δημοτική απόφαση στόχευε στην αξιοποίηση των εκτάσεων αυτών ως κοινόχρηστων χώρων, δηλαδή δημιουργία πάρκων, σχολείων, χώρων αθλοπαιδιών κ.τ.λ. Τίποτα από όλα αυτά δεν πραγματοποιήθηκε. Οι εκτάσεις δεσμεύτηκαν αλλά ουδέποτε απαλλοτριώθηκαν/αξιοποιήθηκαν.
Ο δήμος ήταν υποχρεωμένος εντός της οκταετίας που ορίζεται από τον νόμο να αποζημιώσει την Εκκλησία για κάθε τετραγωνικό μέτρο της περιουσίας της που δέσμευσε. Κάτι που δεν συνέβη. Μετά την παρέλευση της οκταετίας, η Εκκλησία προσέφυγε στα διοικητικά δικαστήρια από τα οποία και δικαιώθηκε. Αποφασίστηκε η άρση των απαλλοτριώσεων, απόφαση όμως που δεν εφαρμόστηκε. Ακολούθησε η προσφυγή της Εκκλησίας στο Τριμελές Συμβούλιο Διοίκησης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Η Εκκλησία δικαιώθηκε τελεσίδικα. Ο δήμος πάλι από την πλευρά του δεν έχει προβεί ούτε στην άρση των απαλλοτριώσεων, ούτε στην καταβολή αποζημίωσης. Από πλευράς δήμου δεν έγινε ποτέ κάποια προσπάθεια για διαμόρφωση πρασίνου και μετατροπής τους σε κοινόχρηστους χώρους.
Από την πλευρά πάλι της ΕΚΥΟ, δηλαδή της Εκκλησιαστική Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών, ο γενικός διευθυντής επίσκοπος κ. Α. Αβραμιώτης υποστηρίζει ότι ”Σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος το ζήτημα θα είχε επιλυθεί. Προσφύγαμε στη δικαιοσύνη και δικαιωθήκαμε. Είτε θα μας καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση (σ.σ.: 10.000 ευρώ για κάθε τετραγωνικό μέτρο εκ μέρους του Δημοσίου και 5.000 ευρώ για κάθε τετραγωνικό μέτρο από τον δήμο) είτε θα μας επιστραφούν. Είμαστε έτοιμοι για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Θα το κάνετε αυτό στη χώρα σας, μας ρωτούν; Η ευθύνη δεν είναι δική μας. Είναι δική τους, Πάντως η νέα δημοτική αρχή εμφανίζεται περισσότερο διαλλακτική για τη διευθέτηση του ζητήματος”.
Η θέση στα παραπάνω είναι πως αμφότερες οι πλευρές κρατούν ένα πανέμορφο και ογκοδέστατο περιουσιακό στοιχείο προκλητικά αναξιοποίητο, χωρίς να μπορεί κανείς να βρει ποιός από τους δύο υπερτερεί στην είσπραξη της “μέγιστης κοινωνικής δυσφορίας”. Οι δημοτικές αρχές μάλλον πρωτεύουν καθώς συνέτριψαν με προκληκτική αδράνεια την ευκαιρία η όμορφη αυτή αττική γη να περάσει σε κοινή χρήση και αναβαθμίσει ακόμη περισσότερο την όμορφη παραλιακή ζώνη περί τη Βουλιαγμένη. Ας είναι πιο προσεκτική και η Εκκλησία για το πώς θα επαναδιαχειριστεί αυτή τη γη, χωρίς να συνεχίσει να επωφελείται μονομερώς από αυτήν.
